Jeśli myślisz o życiu franciszkańskim i zamierzasz po szkole zawodowej, maturze, studiach zgłosić się do nas, to zapraszamy do Franciszkańskiego Centrum Młodzieżowo-Powołaniowego “TRZEJ TOWARZYSZE” w Chorzowie na rozeznanie powołania, które prowadzimy indywidualnie. Polega ono na spotkaniach i rozmowach , a także na osobistym przeżyciu wspólnoty braterskiej. W trakcie takich spotkań będziesz miał okazję rozeznać czy pragniesz być bratem zakonnym czy kapłanem zakonnym, czy też zastaniesz misjonarzem.

Nie czekaj więc do matury, czy do miesiąca czerwca na zakończenia szkoły. Podejmij rozeznanie już dziś.

Duszpasterstwo Powołań:
Franciszkańskie Centrum Młodzieżow-Powołaniowe „Trzej Towarzysze”
ul. Franciszkańska 1
41-506 Chorzów
tel.: +48 507 571 426
e-mail: centrum@trzejtowarzysze.com

Jeśli zdecydujesz się przywdziać habit franciszkański, musisz przejść kilka etapów formacji. Pierwszy z nich to postulat.

Zasadniczo trwa rok: od września do sierpnia kolejnego roku. Od października 2023 roku formacja odbywa się w międzyprowincjalnym postulacie, który znajduje się w klasztorze w Borkach Wielkich (Prowincja św. Jadwigi).. To własnie w tym klasztorze znajdziesz się wraz z innymi we wspólnocie braci.

Jako kandydat do Zakonu, poprzez modlitwę, pracę, naukę, wspólne wyjazdy i spotkania, będziesz stopniowo przechodzić od życia świeckiego do życia franciszkańskiego.

Postulanci to jeszcze nie zakonnicy, więc nie noszą habitów i nie składają ślubów zakonnych. Dopiero po zakończeniu postulatu czekają Cię obłóczyny, czyli przyjęcie habitu. Wtedy też otrzymasz imię zakonne, które sam sobie wybierzesz. Następnym etapem formacji jest nowicjat.

Postulat:
Klasztor Franciszkanów pw. św. Franciszka z Asyżu – Postulat
Borki Wielkie
ul. Ojca Alarda 3
46–300 Olesno
tel.: +48 34 359 60 11

Nasza Prowincja posiada Fundację Bizantyjską na Ukrainie, tzn. wspólnotę braci obrządku greckokatolickiego. Postulanci tejże fundacji poznają życie franciszkańskie w naszym klasztorze w Złoczowie.

Z chwilą włożenia habitu stajesz się bratem nowicjuszem.

Nowicjat trwa rok. Dla Ciebie będzie to czas szczególny, ponieważ ma on na celu dokładne rozpoznanie Twojego powołania. Dowiesz się, jak żył św. Franciszek i jego pierwsi bracia, na czym polegają zasady życia w zakonie i wiele wiele więcej.

Twój czas wypełni medytacja, modlitwa, praca, nauka. Jako nowicjusz będziesz nosił taki sam strój jak zakonnik. Po okresie nowicjatu złożysz swoje pierwsze śluby – na jeden rok. Wówczas staniesz się już zakonnikiem.

Od 2023 roku formacja odbywa się w międzyprowincjalnym nowicjacie, który znajduje się w klasztorze w Leżajsku (Prowincja Niepokalanego Poczęcia NMP).

Nowicjat:
Klasztor Bernardynów
plac Mariacki 8
37-300 Leżajsk
tel.: +48 17 242 00 06

Nowicjat Fundacji Bizantyjskiej na Ukrainie znajduje się w klasztorze w Tarnopolu.

Pierwsze śluby zakonne, które złożysz po ukończeniu nowicjatu, zwane są profesją czasową. Stajesz się teraz jednym z Braci Mniejszych. Śluby te odnawia się co roku, aż do ostatecznych ślubów wieczystych.

Rozpoczyna się kolejny etap Twojej franciszkańskiej drogi. Trafisz do Domu Formacji Początkowej w Katowicach-Panewnikach. Tu również działa Wyższe Seminarium Duchowne naszej Prowincji.

Pozostaniesz tu aż do złożenia ślubów wieczystych lub przyjęcia święceń. Czeka Cię teraz sporo nauki. Jeśli chcesz być kapłanem, masz przed sobą 6 lat studiów w Wyższym Seminarium Duchownym. Bracia nie będący alumnami seminarium mają własny tok formacji intelektualnej, uczą się zawodu lub podejmują inne studia wyższe.

Wyższe Seminarium Duchowne oraz Dom Formacji Początkowej
ul. Panewnicka 76
40-760 Katowice
tel.: +48 32 252 68 05

Bracia studenci Fundacji Bizantyjskiej na Ukrainie mieszkają w naszym klasztorze w Użhorodzie, a studiują w tamtejszym seminarium diecezjalnym.

Formacja ciągła jest w swej istocie procesem nawracania się. I być może właśnie dlatego jest ona dla wielu czymś tak trudnym do zaakceptowania. Ktoś aby się nawrócił, musi najpierw czuć taką potrzebę. Jeśli ktoś uważa, że u niego jest wszystko dobrze i nie musi nic zmieniać, to bardzo szybko dojdzie do wniosku, że nawracać to trzeba innych ale nie siebie. Proces nawrócenia zakłada codzienne powtarzanie osobistego „tak” wobec woli Bożej i ponawianie całkowitego oddania się Bogu. Do tego procesu nawracania się należy także stawanie się rzeczywiście coraz bardziej mniejszymi w rozumieniu ewangelicznym, ciągłe powracanie do początków własnego powołania, nieustanne ponawianie swego entuzjazmu dla życia ewangelicznego i dla Jezusa Chrystusa.

Formacja ciągła jest wymogiem wierności względem samego siebie i względem Boga, a także wierności swemu powołaniu i misji w Kościele oraz w świecie. Ona pozwala budować tę wierność i zapewnić jej trwałość przez cały czas własnego życia i istnienia wspólnoty. Ona jest znakiem, warunkiem i środkiem, ale nie wierności statycznej, niezmiennej, często chorej na skostnienie i sklerozę, a wierności, która szanując wartości tradycyjne, pragnie być twórczą i innowacyjną, otwartą na wyzwania i potrzeby obecnego czasu oraz ma na uwadze przyszłość, owocną i pełną nadziei.

Formacja ciągła jest konieczna, aby nie popaść w zobojętnienie i zmęczenie duchowe. Ona pozwala każdemu wciąż się umacniać, aby z odnowionym entuzjazmem pełnić posługę i działalność ewangelizacyjną. Formacja ciągła jest konieczna także dlatego, aby każdy brat mniejszy zajął swoje miejsce i wypełnił swoje zadanie we wspólnocie, w Kościele i we współczesnym świecie. Ona pozwala każdemu lepiej dostrzegać sytuacje, które powstają, i ich wyzwania, oraz bardziej rozumieć nowe warunki i zdobywać niezbędną wiedzę i kompetencje, aby stawić czoła wyzwaniom, które zawsze się pojawiają.

Formacja ciągła jest wreszcie konieczna, aby naszego rozwoju brata nie pozostawić improwizacji i spontaniczności. Formacja ciągła domaga się procesu programowego, zorganizowanego i kontrolowanego.