Opole

Opole

Dom Zakonny Franciszkanów i kościół Trójcy Przenajświętszej
pl. Wolności 2
45-018 Opole
tel.: +48 77 454 89 09
e-mail: furta.opole.ofm@gmail.com

Historia

Pierwsza fundacja dla franciszkanów w Opolu miała powstać przed najazdem tatarskim około 1236 r. Druga fundacja pochodzi z 1248 r. dzięki księciu opolskiemu Władysławowi I.

Budowa gotyckiej świątyni i klasztoru miała trwać jeszcze w XIV wieku. Podziemia kościoła stały się miejscem pochówku rodziny książęcej (Piastowie Śląscy). W samym kościele jest też kaplica Piastowska.

W Opolu przy klasztorze św. Barbary od 1473 r. przebywali franciszkanie obserwanci. Na ich rzecz franciszkanie konwentualni zmuszeni byli do oddania obecnego klasztoru. Jednak w okresie kontrreformacji franciszkanie konwentualni odzyskali klasztor. W 1556 r. protestanci zmusili zakonników do opuszczenia miasta, a kościół został ograbiony i zdewastowany. Ponownej dewastacji i kradzieży dokonano w czasie wojny trzydziestoletniej.

Klasztor opolski miał silne kontakty z Polską, zwłaszcza z Krakowem. Jego zasługą jest podtrzymywanie nie tylko katolickości, ale i polskości. Tutaj w 1655 r. przebywał król Jan Kazimierz w czasie potopu szwedzkiego i ogłosił odezwę do narodu polskiego.

Od 1712 r. kontakty klasztoru opolskiego z prowincją polską zaczęły się rozluźniać. W 1725 roku konwent został przyłączony do prowincji czeskiej.

W 1810 r. rząd pruski skasował klasztory na Śląsku. Przez kilka lat klasztor stał pusty. W latach 1813–1814 mieścił się w nim szpital armii rosyjskiej. Później cały kompleks został przekazany parafii protestanckiej. W świątyni zrobiono wtedy wiele przeróbek.

Podczas II wojny światowej klasztor został spalony, a kościół poważnie uszkodzony. W takim stanie władze państwowe 6.07.1945 r. przekazały kościół i klasztor naszej Prowincji. Do 1948 r. klasztor podniesiono z ruin.

W latach 1951–1954 odremontowano wnętrze kościoła, przywracając w głównym zarysie wygląd pierwotny (sprzed okresu protestanckiego). W latach 1967–1972 przeprowadzono zewnętrzną regotyzację prezbiterium.

Od 1950 do 1970 roku w klasztorze mieściło się studium filozoficzne prowincji (niektórzy będąc członkami studium, przygotowywali się jednocześnie prywatnie do matury państwowej).

W latach 1980–1996 w klasztorze przebywali bracia po nowicjacie, przygotowujący się do matury.

W ostatnich latach kościół klasztorny został poddany gruntownej rewaloryzacji.