Na cmentarzu zakonnym w Rybniku znajdujemy nagrobek nikomu już nieznanego zakonnika. Był nim brat Egbert Procek, świadek powstawania i budowy klasztoru. Ocalała jedna zbiorowa fotografia sprzed stu lat na której poznajemy jego krępą postać.
Józef Procek (pierwotna pisownia Protzek) urodził się 19.02.1875 r. w Rybniku, w rodzinie Wawrzyńca i Magdaleny Kaszta. Wstąpił do prowincji saksońskiej jako tercjarz 24.09.1898 r. Nowicjat pierwszego zakonu, pod imieniem brat Egbert, rozpoczął 15.12.1903 r. i za rok 16.12.1904 r. złożył pierwszą profesję. Po odrodzeniu prowincji w 1923 r. znalazł się w grupie braci, którzy zdecydowali się przejść do komisariatu panewnickiego.
Trudno dzisiaj odtworzyć wszystkie miejsca jego pobytu. Wydaje się jednak, że nie było ich wiele. Od samych początków istnienia klasztoru w Rybniku, brat Egbert był w nim furtianem i kościelnym. Na fotografii z lat 20-tych jest w Miejskiej Górce ale nie wiemy w jakim charakterze tam był. Przed wojną na pewno znowu był w Rybniku i tam pozostał aż do śmierci.
Kiedy w styczniu 1945 r. do Rybnika wkraczali sowieci i współbracia musieli uciekać, on sam schorowany, siedemdziesięcioletni starzec, ukrył się w jakimś zakamarku klasztoru i przeczekał ten czas. Z ukrycia i zapewne z bólem obserwował jak wyzwoliciele plądrują klasztor. Jak później zapisał kronikarz Rosjanie „oswobodzili klasztor definitywnie ze wszystkiego”.
Brat Egbert zmarł w Rybniku 19.05.1950 r. i tam został pochowany. Żył 75 lat, w zakonie 51.
o. Ezdrasz Biesok OFM